بررسی جنایت اسیدپاشی در حقوق کیفری ایران و مقایسه آن با دیدگاه فقهای معاصر امامیه

•   آرشیو : نسخه زمستان 1402
•   کد پذیرش : 1245
•   موضوع : موضوعی تعریف نشده!
• نویسنده/گان : | صادق کاظمی
•   زبان : فارسی
•   نوع مقاله : پژوهشی
•   چکیده مقاله به فارسی : مساله ی بزهکاری جرم اسید پاشی در جامعه امروز، رواج فزایند های یافته است. معمولا به صورت انتقام از فرد رخ می دهد. این امر موجب ایجاد ترس، اثرات مخربی بر امنیت و آسایش عمومی جامعه دارد. افزایش آمارها در زبان عامه حاکی از عدم تناسب بین جرم و مجازات، خلا قانونی و همچنین به دلیل سهولت جرم ارتکابی در برآورده نشدن خواسته های فرد است. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی با مطالعه کتابخانه ی صورت گرفته، به بررسی این پدیده در ماده واحده 1337 در پرتو قانون مجازات اسلامی 1392 که مجازات قصاص نفس را برای مرتکبین قتل عمدی لحاظ کرده، قسمت اول صدر ماده واحده را منسوخ کرده است؛ بنابراین درصورت یکه اسیدپاشی عمدی منتهی به فوت مجنی علیه گردد، مجازات قصاص نفس اجرا می گردد، لذا در جرم اسید پاشی مانند سایر جرایم علیه تمامیت جسمانی می توان قصاص را اجرا نمود و خاص بودن وسیله ارتکاب جرم مانعی در اجرای قصاص به وجود نمی آورد، اسید سلاح محسوب نمی شود لذا مشمول عنوان محاربه نیست. شروع به جرم اسید پاشی طبق ماده 122 ق.م.ا نسخ شده است. و همچنین اسید پاشی قابل تعویق و تعلیق نیست. افزایش میزان مجازات این جرم می تواند در کاهش ارتکاب جرم موثر باشد، وضع قوانینی در خصوص این جرم و احصا دقیق میزان مجازات با توجه به نتیجه حاصله می تواند موثر واقع شود. اسيدپاشي در فقه اسلامي از نظر نوع سلاح ذيل محاربه قرار مي گيرد و از لحاظ تکرار عمل، افساد في الارض محسوب مي شود. اين عمل در نظام بين المللي حقوق بشر نوعي تبعيض و خشونت مبتني بر جنسيت عليه زنان و در نتيجه نقض حقوق بشري بنيادين آنان بوده و بي گمان ممنوع است. بر اين اساس، دولت ها بايد در پيشگيري، تحقيق و مجازات مرتکبين اسيدپاشي، مساعي مقتضي را به کار گيرند. مقاله فرارو، از رهگذر شيوه اي توصيفي -تحليلي و با بکارگيري سبک تحليل محتوا، بر آن است تا به تبيين اسيدپاشي از نظر حقوق اسلام و نظام بين المللي حقوق بشر بپردازد.
•   لیست منابع : [1] قرآن کریم
  [2] آقایی نیا، حسین ،( 1386 )، حقوق کیفری اختصاصی: جرایم علیه اشخاص : جنایات ،چاپ سوم، میزان.
  [3] ابهری، مجید،( 1390 )، برای جلوگیری از اسیدپاشی چه باید بکنیم؟ در: خبرآنلای ن:1390/5/14
  [4] بررسی موضوعی پرونده اسیدپاشی خانم آمنه بهرامی نوا از منظر بزه دیده شناسی،( 1392 )، سلسله نشست های گروه حقوق کیفری و جر مشناسی دانشگاه
  [5] تربیت مدرس، با همکاری پژوهشگاه قوه قضائیه و با حضور قاضی عزیزمحمد ی (قاضی پرونده)، دکتر محمد فرجیها و دکتر مهرداد رایجیان اصلی (اعضاء هیأت علمی دانشگاهتربیت مدرس).
  [6] پاد، ابراهیم،( 1347 )، حقوق کیفری اختصاصی، جلد اول، جرائم بر ضد اشخاص (صدمات بدنی و صدمات معنوی)، تهران: چاپخانۀ دانشگاه تهران.
  [7] خوارزمی، حنانه،(بی ت ا)، بررسی جرم اسیدپاشی از نگاه فقه و قانون مجازات اسلامی،
  [8] mehrkhaneh.com/fa/new/ پایگاه تحلیلی خبری خانواده و زنان (مهرخان ه)، در:[ , 2901.[1391/2/20
  رایجیان اصلی، مهردا د،( 1390 )، افزایش جرم اسیدپاشی در جامعه و لزوم مهار آن ،
  [9] مصاحبه با روزنامۀ حمایت (سازمان زندان ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشو ر)، .1390/12/16
  [10] رایجیان اصلی، مهرداد،( 1390 )، بزه دیدگان خاص در سناریوی بزه دیده شناسی معاصر،
  [11] دیباچه در: زکوی، مهدی، بزه دیدگان خاص در پرتو بزه دیده شناسی حمایتی، مجد.
  [12] رایجیان اصلی، مهرداد،( 1390 )، بزه دیده شناسی، جلد یکم، تحولات بزه دیده شناسی و علوم جنایی، شهر دانش.
  [13] رایجیان اصلی، مهرداد،( 1390 )، بزه دیده شناسی حمایتی، چاپ دوم (با ویرایش و افزوده های جدید)، دادگستر
  [14] سجودی، مهدی،( 1391 )، چشم در برابر چشم: زندگی و خاطرات، براساس روایتشفاهی آمنه بهرامی نوا، انتشارات مهراندیش
  [15] تحلیل بزه دیده شناسانه اسیدپاشی(با نگاهی به پرونده آمنه بهرامی نوا) 31
  [16] محمودی، افسانه،( 1392 )، دسترسی به عدالت برای بزه دیدگان اسیدپاشی، پایان نامه
  [17] کارشناسی ارشد حقوق جزا و جر مشناسی، به راهنمایی دکتر محمد فرجیها و مشاور
  [18] دکتر مهرداد رایجیان اصلی، دانشکده علوم انسانی (حقوق)، دانشگاه تربیت مدرس.
  [19] معاونت پژوهش، تدوین و تنقیح قوانین و مقررات ریاست جمهوری ،( 1383
  [20] مجموعه جرایم و مجازات ها، جلد دوم، ویرایش اول، انتشارات ریاست جمهوری.
  [21] میرمحمدصادقی، حسین ،( 1386 )، حقوق کیفری اختصاصی: جرایم علیه اشخاص ، میزان
•   کلمات کلیدی به فارسی : جرم، جنایت، محاربه، اسیدپاشی.
•   چکیده مقاله به انگلیسی : The issue of the crime of acid attacks in today’s society has experienced a growing prevalence. It usually occurs as an act of revenge against an individual. This phenomenon has caused fear and has had destructive effects on public safety and welfare. Increasing numbers, as reported in common parlance, indicate a lack of proportionality between the crime and its punishment, legal loopholes, and also, due to the ease with which the crime can be committed when an individual’s demands are not met. This research, conducted in a descriptive-analytical manner and based on library sources, examines this phenomenon in light of the Single Article of 1337 and the Iranian Islamic Penal Code of 2013, which prescribes the death penalty (qisas) for perpetrators of premeditated murder, thus abrogating the first part of the Single Article. Accordingly, if a deliberate acid attack leads to the victim’s death, the punishment of qisas will be enforced. Therefore, for the crime of acid attack, as with other crimes against bodily integrity, qisas can be carried out, and the specific method of committing the crime does not prevent the execution of qisas. Acid is not considered a weapon and thus is not subject to the charge of moharebeh (waging war against God). Attempting to commit acid attacks, according to Article 122 of the Islamic Penal Code, has been repealed. Furthermore, acid attacks are not subject to deferral or suspension of sentencing. Increasing the severity of the punishment for this crime can be effective in reducing its commission. Enacting laws specifically addressing this crime and precisely specifying the punishment, based on the resulting harm, can also be effective. In Islamic jurisprudence, acid attacks, in terms of the type of weapon used, fall under moharebeh, and in terms of repeated commission, are considered ifsad fil-arz (spreading corruption on Earth). In the international human rights system, this act is a form of gender-based discrimination and violence against women, and consequently, a violation of their fundamental human rights, and is undoubtedly prohibited. Accordingly, states must make appropriate efforts in preventing, investigating, and punishing perpetrators of acid attacks. The Fararu article, through a descriptive-analytical method and using content analysis techniques, seeks to explain acid attacks from the perspective of Islamic law and the international human rights system.
•   کلمات کلیدی به انگلیسی : Crime, Felony, Moharebeh, Acid Attack.
•  صفحات : 73-94
•   دانلود فایل ( 1.31 MB )