جايگاه امنيت قضايي و حقوق شهروندي از منظر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران
  •   آرشیو : نسخه بهار 1397- جلد اول
  •   موضوع : موضوعی تعریف نشده!
  • نویسنده/گان : الناز کتانچی، الناز خلیلی
  •   چکیده :
    چکیده
    یکی از اصول اساسی و پایه حقوق بین¬الملل معاصر، اصل حق تعیین سرنوشت است که براساس آن همة افراد و دولت‌ها می‌توانند امور خویش را در زمینه¬های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اداره و راهبری کنند. امروزه، دامنه مفهومی‌این حق به خاطر توجه روزافزون به مسئله دموکراسی و حقوق بشر و مسائل دیگر غنی¬تر شده و استحکام بیشتری یافته و تخطی و تجاوز از آن مسئولیت بین¬المللی دولت¬ها را مطرح می¬کند. این حق دارای دو بعد داخلی و خارجی است. در بعد داخلی علاوه بر عموم شهروندان، حق مزبور، اقلیتهای موجود در داخل مرزهای کشور را نیز حمایت می¬کند و شامل می¬شود. مطابق حقوق استناد اقلیتها به حق تعیین سرنوشت، به معنا جدایی طلبی و استقلال نیست بلکه استفاده از این حق در خصوص اقلیتها به معنای رفع تبعیض، مشارکت سیاسی در امور حکومت و تضمین حقوق آنهاست که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تحت تأثیر دستورات اسلامی و قرآن کریم فراتر از حدود که حقوق بین¬الملل برای اقلیت¬ها در زمینه حق مشارکت سیاسی مشخص کرده است امتیازاتی را در جهت مشارکت اقلیتها در زمینه¬های مختلف حکومتی و امور جاری اداره کشور پیش بینی کرده است.
    کلمات کلیدی: حق تعیین سرنوشت، اقلیت¬ها، قاعده آمره، قانون اساسی، حقوق اساسی، مشارکت سیاسی.
  •   کلید واژه : کلمات کلیدی: حق تعیین سرنوشت، اقلیت¬ها، قاعده آمره، قانون اساسی، حقوق اساسی، مشارکت سیاسی.
  •   Title : Investigate human rights violations in their own right And referendum the door crimeas separation from Ukraine and Russi s accession
  •   Abstract :
    Investigate human rights violations in their own right And referendum the door Crimea's separation from Ukraine and Russia's accession
    Summary
    The sovereignty of states and principle of autonomy have always been accepted by international law as well as by international organizations. While in many cases minorities , different ethnicties, religions, sectarianism, etc. depend on the state wether governments disregard sovereignty or expect minorities and races to be accepted for many reasons, in most cases. They have failed and as a result of the efforts and actions of these groups, including the right ti independence, sovereignty and a serious right by one country. These demands, in addition to the principle of sovereignty, are consistent with the principle of outonomy. The in compatibility of these pricpiples is often resolved more peacefully by giving more concessions and in some cases leading to violent acts. The Russians living in the Crimean Peninsula Withdrew from Ukraine after an undemocratic referendum in Ukraine, attended by Russian force and with no participation by Ukrainians and Tatars, and then signed intio Russian territory by an official document But the Russian government's failure to comply with intenational law by explicity interfering in Ukrainian internal affairs, such as inciting Crimea Russians ti divide with political support and dispatching troops before the Ukrainian government's referendum and threatening to use force permitted by Russian Duma. And its violation of sovereignty and territorial integrity undermined the separation of crimea from Ukraine, as well as the illegality of Russia's accession to international law. In this article, we examine the legal dimensions of the Crimean separation.The method used in this study is theoretical and information gathering as library. The data analaysis is descriptive-analytical-reasoning-deductive.
    Keywords:Government Sovereignty, Principle pf Autonomy,Recognition,Accession,Separation, Crimea accessim
  •   مراجع :
    فهرست منابع
    1) ابراهیمیان، حجت الله (1391) حقوق خاص اقلیتهای دینی در نظام سیاسی ایران با تاکید بر قانون اساسی، مطالعات انقلاب اسلامی، سال نهم، شماره 29.
    2) پروین‌، خیرالله، سپهری¬فر، سیما (1393) حقوق اقلیت¬ها در قانون اساسی، با تأکید بر اماکن، دارایی¬ها و حقوق سیاسی، مطالعات حقوق بشر اسلامی، سال سوم، شماره ششم.
    3) حبيب زاده، محمدجعفر، هوشيار، مهدی (1393) موقعيت اقليتهاي ديني در حقوق كيفري ايران در پرتو اصل برابري در مقابل قانون، پژوهشنامه حقوق کیفری، سال پنجم، شماره دوم.
    4) جاويد، محمد جواد (1392) تبعيض مثبت در اسلام و حقوق اقليت¬هاي ديني در حكومت اسلامي، حكومت اسلامي، سال هجدهم، شمارة اول، پياپي 67.
    5) دشتي، تقي‌، ابراهيم باطني (1389) مفهوم شناسي اقليت (ارائه الگويي روشمند براي تعريف و تشخيص اقليت)، حقوق اسلامي‌، سال هفتم، شماره 25.
    6) عزیزی، ستّار (1394) حقوق اقلیت¬ها در حقوق بین الملل، تهران، شهر دانش.
    7) مدنی، سیدجلال الدین (1362) حقوق اساسی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
    8) مهرپور، حسین (1376) حقوق بشر و راهکارهای آن، تهران، نشر اطلاعات.
    9) نجفی اسفاد، مرتضی و محسنی، فرید (1386) حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران، انتشارات بین المللی هدی.
    10) هاشمی، سید محمد (1391) حقوق بشر و آزادی های اساسی، تهران، میزان.
    11) ــــــــــــــــــــــــــ (1392) حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران، میزان.
    12) ــــــــــــــــــــــــــ (1392) حقوق اساسی و ساختارهای سیاسی، تهران، میزان.
    13) یزدی، محمد (1368) شرح و تفسیر قانون اساسی، تهران، پیام سایت روزنامه ایران.
    14) وکیل، امیرساعد و عسکری، پویا (1383) قانون اساسی در نظم حقوقی کنونی، تهران، مجد.
    15) Akehurst, Michael, Modern Introduction to International Law, Oxford University Press, Sixth Edition, 1997.
    16) Bayefsky, Anne F (2000), Self-Determination in international Law, Kluwer Law International.
    17) Brownlie, Ian (1998). Principle of Public International Law, 5th Edition, Clarendon Press, Oxford.
    18) committee on the Elimination of Racial Discriminatioan,General Recommendation xxI (1996)
    19) kodojoe w. pfuatey, (1977) the principal of self Determination in international law,newyork, nellek.
    20) International Covenant on civil and political Rights (iccpr)
    21) International covenant on Economic,social and cultural Rights (ICESCR)
    African charter on Human and peoples
  •  صفحات : 29-34
  •   دانلود فایل ( 480 KB )