-
آرشیو :
نسخه تابستان 1397- جلد دوم
-
موضوع :
موضوعی تعریف نشده!
-
نویسنده/گان :
بهزاد تیموری، سهراب مروتی
-
چکیده :
آئین حج از مهمترین ارکان دین مبین اسلام در حوزه عبادات می باشد که در قرآن و روایات مورد تأکید فراوان قرار گرفته است. حج به عنوان یک امر عبادی شامل مجموعهاي از معارف الهی بوده که همه فرشتگان، انبیاء الهی و پیامبر خاتم (ص) آن را با عظمت و شکوه بسیار انجام داده اند اما حج در سیر تطور در طول تاریخ دستخوش تحریفات و اختلافاتی گشت که چهره واقعی آن را مخدوش ساخته بود که با ظهور اسلام بسیاری از آن اختلافات و تحریفات مرتفع گردید. یکی از همان اختلافات انحراف در مشعر و مناسک مربوط به این منسک می باشد که در این مقاله سعی شده تا با بررسی مناسک و ادعیه هایی که در مشعر الحرام در عصر جاهلی و دوره اسلامی آمده است به تبیین و روشنگری پرداخته و چهره مخدوش شده حج را با استناد به قرآن و روایات و تفاسیر تبیین سازد. این پژوهش در ارتباط با نقش و جایگاه نماد گل و گیاه در اشعار سپهری است. سپهری شاعر دوران معاصر ما از کسانی است که توانسته در سلوک خود با طبیعت، پیوند برقرار کند و از این طریق معشوقه های غزل فارسی را که جانفزایی شان در ظاهر محدود به خط و خال و چشم و ابرو می شد به سمت طبیعت سوق دهد تا عناصر حیات بخش زندگی مثل آب،درخت ،گیاهان و گل ها در شعرش روح فزا باشند. او توانست از طریق طبیعت خود را با بی کرانگی کل مرتبط کند. ما صمیمیت را در اشعار سپهری، آشکارا می بینیم زیرا او شاعری است که طبیعت را خوب می شناسد. آب و گل و گیاه و درخت و سبزه و صحرا و کوه و دشت ، در شعر او جان می گیرند و حرکت می کنند. کلمات در شعر او زنده هستند و همه اشیای طبیعت در سخن او به سماع برمی خیزند. نتایج پژوهش نشان می دهد که سهراب سپهری بیشتر از نمادهای گل و گیاه در اشعار خود استفاده کرده است . همچنین به لحاظ تنوع استفاده از نمادهای گل و گیاه در اشعار او محسوس است. روش تحقیق حاضر توصیفی – تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است.
-
کلید واژه :
گل، گیاه، طبیعت گرایی، نماد، سهراب سپهری
-
Title :
The role and position of the symbol of flowers and plants in the poems of Sohrab Sepehri
- صفحات : 85-91
-
دانلود فایل
( 520 KB )